مرغ سحرم دانه اشکم شده دانه پوسته کشد از جگرم شعله زبانه
تن خسته و کوه گنهم بر روی شانه من عبد گنه کارم و تو حی یگانه
مشتاق توأم ورنه گدایست بهانه در را به رویم باز کن ای صاحب خانه
من عبد نمک خوار نمک دان شکن هستم گشتم خجل از تو به زبس توبه شکستم
باز آمده ام بر در عفو تو نشستم هر چند بدم عبد گن کار تو هستم
بیچاره و در مانده امای دوست نگاهی با کوه گنه آمده سویت پر کاهی
غیر از سر کوی تو مرا نیست پناهی سبحانک یا سیدی العفو الهی
سوگند به اشک سحر فاطمه یا رب سوگند به جان پدر فاطمه یا رب
سوگند به سوز جگر فاطمه یا رب سوگند به خون پسر فاطمه یا رب
سوگند به پیشانی مجروح پیمبر العفو گه از وعده عفو تو مکرر
با اشک مرا پاک کن ای حی یگانه در را به رویم باز کن ای صاحبخانه
دسترسی سریع